Θαρρώ πως άκουσα

τα σύννεφα να τραγουδάνε,

θαρρώ πως είδα

τις θάλασσες να τα χαϊδεύουν,

βιολιά τα χέρια των θεών,

νεράϊδες να χωρεύουν.

Θαρρώ πως είδα να κλαίει το φεγγάρι…

κι’ασημόφεγγες γοργόνες

να πίνουνε το δάκρυ.

Τ’αγέρι να γνέφει

ζηλευτά τα άγνωστα τα μέρη.

Θαρρώ πως άκουσα και την φώνη του γλάρου

να καλεί το λατρευτό του ταίρι.